pangarap ko na dating makarating sa karagatan at panoorin lang ang pagsalpok ng alon sa dalampasigan...
nakamit ko ang pangarap na iyon nang pumunta kami sa gapo...
hindi ako nagkaroon ng pagkakataon na lumangoy o magpalutang man lang sa dagat dahil sa kakaunting oras ng aming pamamalagi. nanatili akong nakatayo sa may dalampasigan habang unti-unting hinihintay ang papataas na along dumampi sa aking mga binti.
sa umpisa'y marahang dumarating ang mga alon... napapayapa ang aking kalooban sa pagmasid sa kanilang pagdating. gusto kong maging isa sa kanila... palayo sa mundo ng mga komplikasyon, ng mga problema.
palapit ako nang palapit sa kanila, hanggang sa umabot na ang tubig sa ibabaw ng aking tuhod. lumalakas na rin ang pagdating ng mga alon, tumataas ang tubig na pilit umaakyat sa aking mga binti.
kung sanang ganoon na lamang kasimple ang buhay... payapa, walang iniinda, walang alintana...
ngunit may tumawag sa akin na nagbalik sa akin sa kasalukuyan... sa katotohanan..
tara, uwi na tayo...
No comments:
Post a Comment